Historia

Odkrycia archeologiczne wskazują na to, że historia pałacu Weesenstein sięga ponad 800 lat wstecz. W źródłach pisanych po raz pierwszy wspomniano o Weesenstein w 1318 roku, jako o średniowiecznej twierdzy warownej »Weysinberg, dem huse«. W tym czasie Weesenstein należał bezpośrednio do cesarskiego hrabstwa Dohna.

Od połowy XII wieku burgrabiowie z Dohny reprezentowali jako urzędnicy niższego szczebla interesy cesarza na terenie burgrabstwa. Obok margrafa i biskupa byli oni najważniejszymi osobami trzymającymi władzę w Gau Nisan. Do ich praw i przywilejów należało między innymi pełnienie władzy sądowniczej. Po raz pierwszy wspomniani zostali pisemnie jako właściciele zamku Weesenstein.

Weesenstein należało do rodziny von Bünau przez 12 pokoleń – od 1406 do 1772 roku. Günther von Bünau otrzymał zamek od Wilhelma I, margrabiego Miśni za jego wkład w wypędzenie burgrabiego z Dohny. Szczególnie w XV i XVI wieku linia rodu z Weesenstein była jedną z najbardziej wpływowych i najbogatszych rodzin arystokratycznych w Saksonii.

Wojna, podczas której rodzina von Bünau poniosła znaczne straty, rodzinie von Uckermann, wywodzącej się z klasy średniej, przyniosła szlachectwo, uznanie i bogactwo. Wbrew duchowi czasu pałac Weesenstein nabyła w 1772 kobieta, Johanna Christiana von Uckermann - żona Johanna Jacoba, dyrektora poczty generalnej i tajnego radcy.

W roku 1830, król Anton von Sachsen kupił pałac i majątek Weesenstein. Nadał mu rangę królewskiej rezydencji. Jednak najbardziej znanym właścicielem Weesenstein był jego bratanek, późniejszy król Johann von Sachsen, który do dziś darzony jest wielkim szacunkiem nie tyle jako mąż stanu, co jako filozof i naukowiec. Pod pseudonimem Philalethes – przyjaciel prawdy – przetłumaczył „Boską Komedię” średniowiecznego uczonego Dantego Alighieri, a jego tłumaczenie do dziś uważane jest za niedoścignione osiągnięcie.

 

Po tym jak saksońska rodzina królewska sprzedała majątek Weesenstein magnatowi przemysłowemu Alwinowi Bauerowi w 1917 roku, wokół pałacu nie działo się zbyt wiele. Posiadłość coraz bardziej popadała w ruinę. Dziedziczka Bauerów nie miała środków finansowych na utrzymanie pałacu, więc sprzedała go. W 1933 r. Krajowe Stowarzyszenie Ochrony Ojczyzny oddział w Saksonii (Landesverein Sächsischer Heimatschutz) przy pomocy finansowej społeczeństwa nabyło Weesenstein i rok później założyło tam, istniejące do dziś muzeum. W czasie II wojny światowej w pomieszczeniach pałacowych ukrywano liczne, cenne dzieła sztuki z drezdeńskich muzeów. Po 1945 roku pałac i park były sponsorowane przez gminę Weesenstein. Dziś Pałac i Park Weesenstein są własnością Wolnego Kraju Saksonii.